Groeten uit hamburgerland
Blijf op de hoogte en volg Anne
14 Maart 2014 | Verenigde Staten, Terra Linda
Lieve allemaal,
Ik wil graag elke reisblog beginnen met een cliché. Vandaag: we zijn hier pas een paar dagen, maar het voelt alsof we hier al eeuwen zijn!
Onze eerste dagen brachten we door in Yosemite National Parc, waar we iedere dag tussen de drie en zes uur gelopen hebben. Best pittig, ook al deden we natuurlijk alsof een kilometer stijgen en weer dalen helemaal niet zwaar was. De zweetdruppels op ons voorhoofd vertelden een ander verhaal... Gelukkig bespraken we ter afleiding onderweg de zin van het leven en aanverwanten (de conclusie is afkomstig van Niki: "Ik heb liever mosterd na de maaltijd dan helemaal geen mosterd.")
Het harde werken werd echter altijd beloond: we werden keer op keer getrakteerd op adembenemende uitzichten! We hebben het maximale uit onze drie dagen in yosemite gehaald (inclusief het maximale uit ons motel, met tien uur slapen per nacht), maar toch gingen we met pijn in ons hart uit het park weg (ha! Nog een cliché!).
We zijn ongeveer een week in San Francisco geweest, waar we bij de dochter van vrienden van de vriendin van Niki's vader hebben gelogeerd. Echt waar. We hebben alle toeristische attracties gezien, van Fisherman's wharf tot Alcatraz, maar zijn daarnaast door onze hosts ook veel megenomen naar hippe, leuke plekjes die alleen locals kennen. Kortom: we hebben een geweldige week gehad. Hoogtepunt was het baantjes zwemmen in de baai van San Francisco (open water! For real!) bij een exclusieve zwemclub waar die vrienden van de vriendin van Niki's vader lid van zijn. Zo cool. (Letterlijk. Het water was tien graden.)
Tot dusver San Francisco. Dan wil ik het met jullie nog even over iets serieus hebben, jongens. De supermarkt. Want die verklaart zo ongelofelijk veel van de volksgezondheid hier. Al-les is bewerkt. Alles. Rijst met een smaakje, havermout met een smaakje, bonen met een smaakje. Het liefst zouden de Amerikaanse voedingsfabrikanten overal bruine suiker en/of maltodextrine aan toevoegen - en zo te zien hebben ze dat ook gedaam.
Overigens: San Francisco is het hipsterparadijs/voedselwalhalla. No but really. De schattige kleine koffietentjes met lokale producten en glutenvrije brownies zijn alom aanwezig en wie geen latte kan maken met sojamelk gaat binnen een paar maanden failliet. Daarnaast wordt er ook flink hardgelopen en gefietst hier, dus de gemiddelde buikomvang wijkt hier in de stad niet eens zover af van wat we gewend zijn in Nederland. Ik ben benieuwd hoe dat is in LA, onze volgende stop.
Niki en ik hebben het ontzettend naar onze zin samen, hopelijk blijft dat zo. Ik zeg: A-JE-TO!!
Ik wil graag elke reisblog beginnen met een cliché. Vandaag: we zijn hier pas een paar dagen, maar het voelt alsof we hier al eeuwen zijn!
Onze eerste dagen brachten we door in Yosemite National Parc, waar we iedere dag tussen de drie en zes uur gelopen hebben. Best pittig, ook al deden we natuurlijk alsof een kilometer stijgen en weer dalen helemaal niet zwaar was. De zweetdruppels op ons voorhoofd vertelden een ander verhaal... Gelukkig bespraken we ter afleiding onderweg de zin van het leven en aanverwanten (de conclusie is afkomstig van Niki: "Ik heb liever mosterd na de maaltijd dan helemaal geen mosterd.")
Het harde werken werd echter altijd beloond: we werden keer op keer getrakteerd op adembenemende uitzichten! We hebben het maximale uit onze drie dagen in yosemite gehaald (inclusief het maximale uit ons motel, met tien uur slapen per nacht), maar toch gingen we met pijn in ons hart uit het park weg (ha! Nog een cliché!).
We zijn ongeveer een week in San Francisco geweest, waar we bij de dochter van vrienden van de vriendin van Niki's vader hebben gelogeerd. Echt waar. We hebben alle toeristische attracties gezien, van Fisherman's wharf tot Alcatraz, maar zijn daarnaast door onze hosts ook veel megenomen naar hippe, leuke plekjes die alleen locals kennen. Kortom: we hebben een geweldige week gehad. Hoogtepunt was het baantjes zwemmen in de baai van San Francisco (open water! For real!) bij een exclusieve zwemclub waar die vrienden van de vriendin van Niki's vader lid van zijn. Zo cool. (Letterlijk. Het water was tien graden.)
Tot dusver San Francisco. Dan wil ik het met jullie nog even over iets serieus hebben, jongens. De supermarkt. Want die verklaart zo ongelofelijk veel van de volksgezondheid hier. Al-les is bewerkt. Alles. Rijst met een smaakje, havermout met een smaakje, bonen met een smaakje. Het liefst zouden de Amerikaanse voedingsfabrikanten overal bruine suiker en/of maltodextrine aan toevoegen - en zo te zien hebben ze dat ook gedaam.
Overigens: San Francisco is het hipsterparadijs/voedselwalhalla. No but really. De schattige kleine koffietentjes met lokale producten en glutenvrije brownies zijn alom aanwezig en wie geen latte kan maken met sojamelk gaat binnen een paar maanden failliet. Daarnaast wordt er ook flink hardgelopen en gefietst hier, dus de gemiddelde buikomvang wijkt hier in de stad niet eens zover af van wat we gewend zijn in Nederland. Ik ben benieuwd hoe dat is in LA, onze volgende stop.
Niki en ik hebben het ontzettend naar onze zin samen, hopelijk blijft dat zo. Ik zeg: A-JE-TO!!
-
15 Maart 2014 - 10:00
Cerianne:
Wat schrijf je heerlijk, Anne! Elke keer weer leuk om je avonturen te lezen. :) -
16 Maart 2014 - 17:19
Ik:
Hai piemel,
Duurde wel lang hoor voordat het stukje eindelijk daar was! Ik keek er al naar uit (cliché).
Kan niet vaak genoeg een van je avonturen lezen (cliché)
En we missen je ontzettend (cliché maar wel waar).
Liefs
Ps. Blij dat je het naar je zin hebt! -
17 Maart 2014 - 16:58
Marieke:
Ohh ik mis Amerika door jouw verhalen nog meer. Ben nog nooit aan die kant geweest, wil ik nu nog grager! ;)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
